میان دیدن و بودن

(( سواد وحشت کشتارگاه و سایه تیغ
وبیم رستن فواره های خون...))
(( آری
ولی
چرای بره نوباوه را نظاره کنیم
به واحه های علف .
دراین سترگ بیابان
عجیب گیتی هموارمی تواندبود،
عجیب کوچک و خوشبخت ...))

(( ولی سپیده دندان گرگ درراه است ...))

(( به آب و سبزه بیندیشیم ،
به مهربانی عصر...))


تهران- 26 بهمن 1345